Milicz z perspektywy osoby niepełnosprawnej
W związku z przypadającym na 3 grudnia Międzynarodowym Dniem Osób Niepełnosprawnych, a także ratyfikowaniem przez prezydenta Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych postanowiliśmy sprawdzić jak w jej świetle prezentuje się nasze miasto. Osoba niepełnosprawna powinna mieć możliwość korzystania ze wszystkich praw człowieka na równi z innymi obywatelami, co oznacza między innymi konieczność znoszenia wszelkiego rodzaju barier architektonicznych, które utrudniają dostęp do miejsc użyteczności publicznej.
Aby sprawdzić jak wygląda to w Miliczu, wybraliśmy się na spacer. Miejsca do których staraliśmy się dostać, wybieraliśmy na bieżąco, a dostępność ocenialiśmy pod kątem możliwości samodzielnego wejścia lub przejścia.
Okazało się, że dużym problemem jest samo poruszanie się po mieście. Nierówne, dziurawe chodniki, czy wysokie krawężniki są zmorą Milicza i skutecznie zniechęcają osoby niepełnosprawne do samodzielnych spacerów.
Wysokie, strome schody przed wejściami do sklepów, szkół, czy apteki powodują, że ciężko się tam dostać osobom mającym problem z poruszaniem się.
Do milickiego oddziału ZUS-u wózkowicz samodzielnie się nie dostanie.
Inną, może nawet większą, niedogodnością są pozorne przystosowania dla osób niepełnosprawnych, które świadczą o braku wyobraźni lub wykonaniu ich "na odczepnego", tak dla świętego spokoju. Oto przykłady:
- dzwonek do przywoływania na Komendzie Policji zamontowany jest tak wysoko, że nie można go dosięgnąć z wózka;
- podjazdy na poczcie i w byłej siedzibie PZU, stanowią zagrożenie dla zdrowia osoby, która zdecyduje się z nich skorzystać;
- podjazd dla wózka na stacji PKP składający się z dwóch stopni.
Są też miejsca do których można wejść ... i na tym dostosowanie się kończy, bo zaczynają się schody (nie tylko w przenośni). Z problemem takim spotykamy się m.in. w Ośrodku Kultury i w Sądzie Rejonowym.
W Urzędzie Gminy problem jest niby rozwiązany, bo na parterze znajduje się Punkt Obsługi Mieszkańców. Bywają jednak sprawy, które chcielibyśmy załatwiać bezpośrednio z właściwym urzędnikiem, a nie przez pośredników.
Dodatkowym utrudnieniem jest bariera ludzka wynikająca z braku zdrowego rozsądku, empatii, a czasem zwykłego "niechciejstwa". Ludzie, którzy proponowali pomoc w wejściu lub podjeździe, wcale nie byli w większości. Niektórzy przechodzili obok całkowicie obojętnie, niektórzy nisko się kłaniali i szli dalej, mimo że zmierzaliśmy w to samo miejsce - czasami mieliśmy wrażenie, że jesteśmy traktowani jako rywal w wyścigu do ustawienia się w kolejce. Byli również tacy, wśród których wzbudzaliśmy sensację, a nawet złość (baaaaardzo niecierpliwy pan, który chciał wjechać na parking obok WDT-u i został sprowokowany do trąbienia przez osoby poruszające się przy pomocy balkonika oraz kul).
Dość powszechnym rozwiązaniem, stosowanym w miejscach trudnodostępnych, jest dzwonek służący do przywoływania przez osobę niepełnosprawną. Pomysł niezły jednak reakcja na jego sygnalizację pozostawia wiele do życzenia. Częstym przypadkiem było kilku- lub kilkunastominutowe oczekiwanie na jakąkolwiek reakcję - my w tym czasie czekamy na deszczu lub mrozie z dokumentami w ręku. Pewnego razu zdarzyło się, że po kilkunastu minutach oczekiwania i wielokrotnym przyciskaniu dzwonka, pojawił się urzędnik, który poinformował o nieobecności kompetentnej osoby i zaproponował załatwienie formalności na korytarzu, pod schodami.
Sądząc po powyższym stwierdzić można, że Milicz jest nieprzyjaznym dla osób niepełnosprawnych miastem. Tak jednak nie jest, bo wiele miejsc służyć może jako przykład. Osoba niepełnosprawna nie ma większych trudności z załatwianiem spraw w milickich bankach (obsługa klienta, bankomaty).
Czasami wystarczy niewiele, aby ułatwić nam dostęp, co udowodnili właściciele niektórych milickich sklepów: niskie progi, delikatne zjazdy przy wejściach,
... albo poręcze w miejscach, w których schodów nie da się wyeliminiować.
Doskonałe wrażenie zrobił na nas nowy blok przy ul.Kopernika, gdzie poruszanie się nie nastręcza żadnych trudności.
Świetnym rozwiązaniem jest platforma przyschodowa w Starostwie Powiatowym
oraz winda z przestronnym dojściem w Gimnazjum.
Efektem naszych spacerów jest prezentacja pt. "Przełamywanie barier", którą zaprezetowaliśmy podczas sesji Rady Powiatu w dniu 29 listopada oraz na sesji Rady Gminy dzień później. Wygląda na to, że odnieśliśmy mały sukces, bo sądząc po reakcjach, unaoczniliśmy widzom problemy z jakimi się borykamy. Częstym komentarzem było: "Nigdy wcześniej nie zwróciłem na to uwagi". Burmistrz zaproponował stworzenie mapy Milicza, która zawierać będzie miejsca przyjazne i nieprzyjazne. Miałaby ona na celu ułatwić likwidację barier. Pomysł świetny, bo jak mówią słowa piosenki: "Samo nic nie zmieni się".
W rajdzie po Miliczu oraz w spotkaniach z radnymi udział wzięli: Monika Maryjowska, Kasia Król, Darek Mencel, Adam Tomas, Patryk Bielicki, Wojtek Bera, Piotrek Radziszewski i Krzysiek Sikora.
Zapraszamy do obejrzenia naszej prezentacji: "Przełamywanie barier", której głównym założeniem jest przedstawienie problemu oraz wskazanie różnych sposobów jego rozwiązywania. A wszystko to z perspektywy osoby niepełnosprawnej, bo "nic o nas bez nas". Jesteśmy przekonani, że wiele z przedstawionych problemów udałoby się uniknąć lub chociaż zminimalizować ich skutki, gdyby ktoś zapytał nas o zdanie.
"A tocząc się tę wiarę mam,
choć ta naraża mnie na kpiny,
że kamyk mały tak jak ja
przyczyną może być lawiny"